Kobieta, mężczyzna, przyjaciele
Jak tu się nie poddawać, kiedy wszystko traci sens.
Zostaje smutek, jeden, wielki, ci±gły blef.
Tęsknie za tym co było kiedy¶, my¶li natłok, wieczne szumy w głowie,
nie wiem sama czego się boję.
Zakładam maskę, żeby mnie nie zobaczyli,
zakładam maskę, żeby nie odkryli
prawdziwego upadku człowieka...
Chciałabym jeszcze dodać że ten wiersz był jednym z pierwszych moich wierszy, ale ciekawa jestem opinii.
Przypomina moje pierwsze wiersze, kiedy jeszcze bardziej nie umiałem pisać niż teraz nie umiem;)
Nostalgiczny wiersz. Miło się czyta, trochę smutno...
@Memento to dlatego że to jest jeden z moich pierwszych wierszy, jednak ma dla mnie warto¶c sentymentaln±.
Trochę smutny, ale ma w sobie co¶ co sprawia, że jest on wyj±tkowy...
No cóż ja mogę powiedzieć o tym wierszu szczerze nie powalił mnie na kolana ale jak mówiła¶ to jeden z pierwszych wierszy wiec i tak jak na pocz±tek to jest w sumie dobrze napisany i na nutkę smutku która ja lubię w wierszach
krótko mówi±c fajny wiersz Jak na jeden z pierwszych jest nienajgorszy, chociaż banalny, tego ukryć nie można. Również lubię smutek w wierszach, więc za to plus.