Kobieta, mÄĹźczyzna, przyjaciele
Nic...
Tak, od tego zacząć trzeba.
Bo najpierw jest nic,
za nim jak grom z jasnego nieba uderzy
"To coś " natchnieniem często zwane.
Zmieniając biel kartki w nieoszlifowany diament.
I wtedy zaczyna się proces,
proces powstawania.
Budują się najpierw słowa,
z nich tworzą się zdania.
Paradoksem można by określić to wszystko.
Że to nic, daje coś .
Co pozwala żyć artystom.
Przy drugiej "zwrotce" zgubiłaś rytm, literówka, koniec pierwszej zwrotki, chyba miało być "zdania"? I ogółem to dziwnie podzielony ten wiersz raz 10 strof a raz 3.
Oj teraz widzę . Mimo wszystko dziękuję za szczery komentarz
Pozdrawiam Serdecznie .
polecam się do domowych wypieków
A dlaczego miałby być podzielony na równe strofy? Nie widziałaś nigdy wiersza, którego strofy mają różną liczbę wersów?
ja ogólnie mało w życiu widziałam