Kobieta, mÄĹźczyzna, przyjaciele
Tkwimy tutaj jakby zaraz miał runąć świat
Stoimy w jednym miejscu, lecz dalej toczy się gra
Słodkie słowa, drobne gesty - to etapy naszej miłości,
Które już minęły, a teraz wkraczają etapy złości
Nikt nie wyliczy, nikt nie powie - ile gorzkich słów już padło
Tymczasem my jako para staczamy się na dno...
Chcemy zerwać, lecz bez siebie czujemy się samotnie
Chcemy dalej być razem, ale boimy sie że będzie monotonnie
Rozum mówi "Daj spokój! Będzie ktoś inny..."
Serce krzyczy "Walcz dalej! To może być ten jedyny!"
I tak wciąż w to brniemy, zagubieni w uczuciach
Z nadzieją, że kiedyś rozszyfrujemy te ludzkie odczucia...
Mało wiem o wierszach ale z tego co wiem to mogę powiedzieć ze mi się podoba bo jest zachowany sens rytmika i ciekawy pomysł
ale co do miłości w wierszy ,tez nie można podawać jej tak na tacy trzeba ją tez trochę ukryć aby można było ja wyczuć przynajmniej takie jest moje zdanie Wszystko zbyt dosłownie i za wiele tej miłości tutaj. Wiersze miłosne nie mogą być aż tak nią napełnione, potrzeba też innych emocji i, jakby to powiedzieć, zjawisk (?)... jeśli wiesz, o co mi chodzi.