Kobieta, mÄĹźczyzna, przyjaciele
Odwiedź Sokal - miasto powiatowe w lwowskim województwie leżące na prawym brzegu Zachodniego Bugu, 83 km na płn od Lwowa.
Sokal, miasto w zachodniej Ukrainie, między 50° 28' a 50° 31' płn. szer. i 41° 53' a 42° l' wsch. dług. od F.
Na płn. leżą Konotopy i Ilkowice, na wschód Świta-rzów i Horbków, na płd. Poturzyca i Zawisznia, na zach. Sawczyn i Opólsko.
Sokal leży nad Bugiem (dorzecze Wisły), który wchodzi tu od płd., płynie środkiem obszaru na płn., dzieląc się na ramiona.
Cały obszar przedstawia równinę, najwyżej na płd.-wschód (wzgórze Sokal, 258 mt.). Na wschód od Sokala wznosi się wzgórze Strochów do 237 mt.
- Pierwsze wzmianki o Sokalu pochodzą z XI w., jako o ważnym mieście.
- W 1366 r. dostało się pod panowanie Polski piastowskiej.
- W 1410 r. weszło w skład województwa bełskiego.
- 1424 prawa miejskie. Od 1462 siedziba powiatu.
- 2 sierpnia 1519 klęska wojsk polsko-litewskich pod wodzą hetmana wielkiego litewskiego Konstantego Ostrogskiego w bitwie pod Sokalem z Tatarami.
Par. rz.-kat.istniała już w r. 1517; pierwotny akt erekcyjny zaginął. Odnowił fundacją Jan Kazimierz w r. 1662.
Kościół spłonął r. 1772. Wskutek tego kościół poklasztorny brygidek, w XVI w. wystawiony przez Krystynę z Lubomirza Potocką, woj. krakowską a starościnę sokalską, a w r. 1793 p. w. św. Michała Arch. konsekrowany, przeznaczono na parafialny.
- Po I rozbiorze Polski (1772) w zaborze austriackim, w prowincji Lodomeria.
W r. 1880 było 1045 domostw., 6725 mieszk. (2035 obrz. rz.-kat., 2142 gr.-kat., 2408 wyzn. izr., 140 innych wyznań; 4797 Polaków, 1773 Rusinów, 72 Niemców.).
W miejscu pierwotnego kościoła postawiono w 1879 r. murowaną kaplicę. Na cmentarzu jest także kaplica.
Do par. rz.-kat. należały, prócz Sokala: Baranie Peretoki, Beńducha, Bojanice, Chorobrów, Cielęż, Czortowiec, Horodłowice, Jastrzębice, Ilkowice, Józefówka, Konotopy, Łoszyniec, Manastyrek, Opólsko, Poturzyca, Podzimierz, Radwańce, Sawczyn, Skomorochy, Steniatyn z Rojatynem, Szmitków, Tyrzyce, Ulwówek, Walawka, Wolica Radwaniecka, Wołowin, Wólka Poturzycka i Zbysze.
Par. gr.-kat. w miejscu, dek. sokalski. Do par. należała Poturzyca. Cerkwie dwie: parafialna p w. św. Mikołaja, druga p.w. św. Piotra i Pawła
- 19 października 1918 Sokal znalazł się w Zachodnioukraińskiej Republice Ludowej.
- 1919 powrócił do Polski.
- W okresie międzywojennym znajdował się w województwie lwowskim, w powiecie sokalskim.
- We wrześniu 1939 zajęty przez wojska radzieckie.
- Od 1941 pod okupacją niemiecką,
- Od 1944 część Sokala należała do Polski, po czym od 15 lutego 1951, do ZSRR.
- 1945-1991 w Ukraińskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej.
- Od 1991 w niepodległej Ukrainie. 24 tys. mieszkańców (1993).
Przemysł materiałów budowlanych, chemiczny, włókienniczy, spożywczy.
Zabytki: zespół klasztoru Bernardynów z kościołem (XVI w.)- aktualnie jedno z najcięższych więzień na Ukrainie, klasztor Brygidek (XVII w.), cerkwie: Nikołajewska (XVI w.), Michajłowska (1778-1835).
СОКАЛЬ
Територія, на якій потім виникло місто Сокаль, входило до Белзького удільного князівства, яке утворилося близько 1170 року і належало спочатку Волинському, а потім Галицько-Волинському князівствам. Сокаль вперше згадується в історичних джерелах у 1377 році. Існує декілька версій щодо походження назви Сокаль. Найбільш поширена з яких, хоч і менш ймовірна, виводить її від птаха сокола.
У 1424 році місту було надане Магдебурзьке право, до 1462 року Сокаль перебував у складі Белзького князівства Речі Посполитої. До наших днів зберігся зразок печатки міста початку ХVI ст. із зображенням сокола.
У XV-XVI ст. Сокаль часто зазнавав спустошливих нападів татар. Після відомої сокальської битви 1519 року, в якій українсько-польські війська на чолі з князем Костянтином Острозьким були переможені татарами, місто було спалено дотла.
У 1594 році в Сокальській церкві св. Миколая відбулася вступна нарада українських церковних ієрархів про унію з Римом.
Місцеве населення Сокаля постійно боролося за свої національні права. Особливо активною була ця боротьба у роки Визвольної війни українського народу 1648-1654 рр., коли у вересні 1648 р. до Сокаля прибув козацький загін Богдана Хмельницького.
У 1772 році Сокаль потрапив під владу Австрії. З середини XI ст. місто стало своєрідним невеликим курортом. Довколишня шляхта будувала літні відпочинкові будинки над Бугом, даючи початок вул. Шляхетській (тепер Богдана Хмельницького). В 1885 році проведено до Сокаля залізничний шлях, що стало новою епохою в розвитку міста. 1891 року Сокаль, згідно краєвого закону, був віднесений до 30 найбільших міст Галичини, населення його складало понад 8000 чоловік.